Δευτέρα 19 Μαρτίου 2012

Ελληνικό ποδόσφαιρο ώρα μηδέν!

Την στιγμή που τα επεισόδια τα ζούμε live, γεμίζουμε με αγανάκτηση, θλίψη, στεναχώρια, οργή και απορία για αυτά που τα ευαίσθητα μάτια μας παρακολουθούν. Η δικιά μου απορία είναι η εξής, την επόμενη μέρα θα βάλουμε κάτω τα πράγματα να δούμε τι φταίει αναζητώντας λύσεις ή ο καθένας θα πανηγυρίζει την νίκη του και ο άλλος θα ψάχνει να βρει γιατί δεν απέδωσαν οι παίκτες?

Είναι κρίμα και ντροπή για την Ελλάδα που γέννησε τον πολιτισμό, να παρουσιάζει τέτοια απάνθρωπα φαινόμενα στον αθλητισμό και συγκεκριμένα στον "βασιλιά των σπορ". Είναι κρίμα και ντροπή στην Ελλάδα, πρωταθλήτρια Ευρώπης του 2004 να έχει υποβαθμίσει από μόνη της το επίπεδο επαγγελματισμού της. Είναι κρίμα και ντροπή για την Ελλάδα που πριν λίγα χρόνια διοργάνωσε τους Ολυμπιακούς αγώνες, να δείχνει πραγματικά τι εστί ελληνικός αθλητισμός. Μα πάνω από όλα είναι κρίμα και ντροπή για την Ελλάδα του 2012, που ζει δύσκολες στιγμές και χρειάζεται ομόνοια και συνεργασία για ένα καλύτερο αύριο, να βλέπεις έναν λαό να είναι χωρισμένος σε δεκάδες στρατόπεδα και να ξεκινάει έναν δικό του εμφύλιο πόλεμο.

Προσωπικά δεν δίνω σημασία για τον νικητή του χθεσινού "αγώνα" και ούτε με ενδιαφέρει η εξέλιξη του πρωταθλήματος. Ίσα ίσα, γεγονότα σαν τα χθεσινά με ωθούν στο να μην ξανασχοληθώ με το ελληνικό ποδόσφαιρο. Είναι βλάκας και ηλίθιος όποιος πιστεύει ότι τα χθεσινά είναι θέματα μονάχα οπαδικά και αφορούν ξεχωριστά την κάθε ομάδα. Επίσης, είναι μαλακία κάθε φορά να ρίχνουμε την ευθύνη ΜΟΝΟ στην αστυνομία. Οι χούλιγκανς χθες πέταγαν μολότοφ...

Το θέμα παίρνει τεράστια έκταση. Από επίπεδο μόρφωσης μέχρι και πολιτικά συμφέροντα. Δεν θέλω να αναφερθώ περαιτέρω διότι ακόμα και το "δικαίωμα του δημοσιογραφικού λόγου" έχει "πεθάνει". Οπότε...

Τι ωραία ιδέα που θα ήταν να ξαναφτιάχναμε το ελληνικό ποδόσφαιρο από την αρχή... Κάτι τέτοιο όμως δεν πρόκειται να γίνει ποτέ. Όπως επίσης και το να πέφτει μια ομάδα κατηγορία μετά από τέτοια επεισόδια! Ποιος χέστηκε για τα χρηματικά ποσά και την αφαίρεση βαθμών? Αυτά αναιρούν όσα συμβαίνουν? Τι θέλουμε τέλος πάντων, να επιλέγουμε παιχνίδια να διεξάγονται κεκλεισμένων των θυρών και να οδηγήσουμε το ελληνικό ποδόσφαιρο σε επώδυνο θάνατο? Αν δεν έχει πεθάνει ακόμα.

Οι οπαδοί και ειδικά οι Έλληνες, εκ φύσεως τους ξέσπαγαν στο γήπεδο και έβγαζαν έναν ανεξήγητο θυμό και μια ατελείωτη οργή. Έχουμε ξεχάσει ότι το ποδόσφαιρο είναι τρόπος διασκέδασης και όχι τρόπος ζωής. Γιατί παθιαζόμαστε κάθε φόρα? Τι βλέπουμε? Κοντεύουμε να πεθάνουμε της πείνας σαν λαός και αγωνιούμε για 11 μαλάκες που τρέχουν πάνω κάτω κυνηγώντας μια μπάλα! Και για αυτόν τον λόγο πληρώνονται με εκατομμύρια! Και γιατί τους λατρεύουμε? Αφού άμα τους συναντήσουμε στον δρόμο, αλλάζουν πεζοδρόμιο...

Ας μην είμαστε πλέον συναισθηματικοί. Το ποδόσφαιρο ως άθλημα έχει πεθάνει. Από την εποχή του Ευρώ συγκεκριμένα. Η διαφήμιση και οι χορηγίες "δολοφόνησαν" ένα άθλημα που δίδασκε τον ορισμό του ομαδικού πνεύματος και της ευγενής άμιλλας. Ναι αγαπητέ μου αναγνώστη, τα περιγράφω τραγικά. Όσο πιο πολύ μπορώ! Διότι αυτά που λέω είναι λίγα. Συμβουλή. Βρείτε την δύναμη μέσα σας και μην παρακολουθείτε ελληνικό ποδόσφαιρο. Για την προσωπικής σας υγείας κυρίως... Και αφήστε τον ΟΠΑΠ και την NOVA να κλαίγονται.

4 σχόλια:

  1. H ωρα δεν ειναι μηδεν, ειναι σταματημενη, απο την αρχη του Ελληνικου ποδοσφαιρου.

    Γιατι ολοι πεσατε απο τα συννεφα, οταν ακουτε δηλωσεις "οι οπαδοι του παναθηναικου δεν ειναι προβατα θα αντιδρασουν", "αν γινουν επισοδεια ξερουμε τους ηθικους αυτουργους", βγαινουν βιντεακια "προστατεψτε την ομαδα μας" κλπ κλπ.

    Ας βγουμε μια φορα μπροστα και να πουμε, αυτοι ειμαστε, αυτο το ποδοσφαιρο μας ανηκει.

    Καποτε αποθεωναμε τον Ζαγορακη και το λεγαμε αρχηγαρα, ξεχασαμε μαλλον οτι παλιοτερα ειχε πιαστει ντοπε αλλα ξεχασα, "μια τυροπιτα ειχα φαει" δικαιολογηθηκε. Καποτε τιμουσαμε τον Νικολαιδη τον Τσ(ι)αρτα, τον Ζηκο ανθρωπους που ειχαν πει "οσο παιρνει ο Ολυμπιακος το πρωταθλημα εμεις δεν ξαναπαιζουμε".

    Ειμαστε αυτοι που θαυμαζουμε τον Καραγκουνη με τις κωλοτουμπες του και δεν μιλαω για αυτες στο γηπεδο, αλλα γι' αυτες που εκανε με τις δηλωσεις οταν εφυγε απο τον Παναθηναικο και για αυτες οταν ηρθε.

    Μπορω να μιλησω για ωρες, για τετοια θεματα, απο ολες τις ομαδες. Αλλα το σταματω εδω δεν υπαρχει λογος.

    Ξαναλεω μονο. Αυτοι ειμαστε, αυτα μας αξιζουν. Καλως ή κακως...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. εννοείται πως αυτά μας αξίζουν, ο λόγος είναι ένας. Η ατιμωρησία

      Διαγραφή
  2. "Το μαχαιρι θα φτασει στο κοκκαλο"... το μαχαιρι το εχουμε, απλως ξεχναμε οτι τρωμε παντα φιλετα. Ιφ γιου νοου γουατ αι μιν?

    Δεν πειραζει, σε μια βδομαδα ολα θα εχουν ξεχαστει. Εδω ξεχναμε αλλα και αλλα, το ποδοσφαιρο μας πειραξε... Ας φτιαξουμε το κρατος μας και μετα καλα να ειμαστε παμε και στα υπολοιπα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. δίκιο έχεις, αυτό εννοούσα όταν έλεγα ότι το θέμα παίρνει μεγάλη έκταση, για να μειωθεί η βία στα γήπεδα, πρέπει πρώτα να γίνουν άλλα και άλλα. Τα οποία όμως δεν πρόκειται να γίνουν ποτέ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή