Οι κανονισμοί του ποδοσφαίρου, είναι μια πολύπλοκη ιστορία. Για κάποιους, δεν αναρωτηθήκαμε ποτέ για το πώς προέκυψαν ή γιατί πάρθηκαν κάποιες συγκεκριμένες αποφάσεις. Υπάρχει όμως ο «Νόμος Μποσμάν», μια τεράστια επανάσταση στον χώρο του ποδοσφαίρου που έχει γεννήσει αρκετά ερωτήματα. Τι αποφάσεις πάρθηκαν μετά την υπόθεση Μποσμάν, τι συνέπειες είχε και ποιος είναι ο Ζαν-Μαρκ Μποσμάν?Ο Μποσμάν υπήρξε ένας άσημος Βέλγος ποδοσφαιριστής, το όνομα του οποίου έγινε γνωστό μετά την «ποδοσφαιρική επανάσταση». Το 1990 έληξε το συμβόλαιό του με την βελγική Λίερς και επιθυμούσε να μεταγραφεί στην Δουνκέρκη. Η γαλλική ομάδα όμως δεν προσέφερε το ποσό που απαιτούσε η ομάδα της Λιέγης και έτσι ο Μποσμάν δεν μπορούσε να πάρει μεταγραφή. Και εκεί ξεκίνησε ο μεγάλος αγώνας του…
Ο Μποσμάν προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο του Λουξεμβούργου κατά του άρθρου 17 των κανονισμών της FIFA για τις μεταγραφές. Μετά από έναν 5ετή δικαστικό αγώνα, στις 15 Δεκεμβρίου του 1995, Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκρινε πως το μεταγραφικό σύστημα της εποχής βρίσκεται αντικρουόμενο με την θεμελιώδη συνθήκη της Ρωμής, που υπογράφηκε το 1957, καθώς εμπόδιζε την ελευθερία μετακίνησης εργαζομένων εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έτσι λοιπόν η υπόθεση καταγράφηκε ως ο «Νόμος Μποσμάν» κατοχυρώνοντας την ελεύθερη μετακίνηση επαγγελματιών αθλητών στις χώρες-μέλη, κάτι το οποίο άλλαξε εξ ολοκλήρου τα ποδοσφαιρικά δεδομένα.
Άλλη μια σημαντική συνέπεια ήταν πως ο «νόμος Μποσμάν» ακύρωσε όλους τους κανονισμούς των ομοσπονδιών των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που σχετιζόντουσαν με μεταγραφές ποδοσφαιριστών με συμβόλαια που έληγαν. Επιπροσθέτως, πάρθηκε η απόφαση πως κάθε ομάδα μπορούσε πλέον να έχει στο ρόστερ της κοινοτικούς ποδοσφαιριστές χωρίς κάποιο όριο, αντίθετα με τους ξένους εκτός Ένωσης, για τους οποίους κάθε ομοσπονδία έχει ειδικούς κανονισμούς.
Το κακό όμως στην «υπόθεση Μποσμάν» είναι πως δημιούργησε πολλούς εκατομμυριούχους ποδοσφαιριστές και περισσότερους φτωχούς. Το χάσμα ανάμεσα στους «μικρούς» και στους «μεγάλους» συλλόγους διευρύνθηκε, ενώ το άνοιγμα των συνόρων και το χαοτικό σύστημα δίνει λιγότερες ευκαιρίες ανάδειξης ταλαντούχων ντόπιων ποδοσφαιριστών, αντί να συμβαίνει το αντίθετο.
Για πολλούς ο «νόμος Μποσμάν» είναι θέμα χρόνου να καταργηθεί, ενώ το 2009 έγινε το πρώτο βήμα. Η Ιρλανδία υπερψήφισε την Συνθήκη της Λισσαβόνας, η οποία αναγνωρίζει με διαφορετικό τρόπο τον αθλητισμό, σε σχέση με τις εργασιακές σχέσεις στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καταργώντας ουσιαστικά τον κανονισμό Μποσμάν περί ελεύθερης μετακίνησης αθλητών.
Το άρθρο 149 της Συνθήκης της Λισσαβόνας αναφέρει ότι ο αθλητισμός αντιμετωπίζεται ως κάτι ξεχωριστό και πως δεν αντιμετωπίζεται πλέον ως θέμα πολιτισμού. Οι αθλητές πλέον εξαιρούνται από την ελεύθερη διακίνηση των εργαζομένων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, κάτι που σημαίνει πως το όνειρο του Σεπ Μπλάτερ δεν θα αργήσει να λάβει σάρκα και οστά. Την εφαρμογή, δηλαδή, του σχεδίου της FIFA του 6+5. Με λίγα λόγια, το 6+5 προβλέπει την συμμετοχή 6 τουλάχιστον ντόπιων ποδοσφαιριστών και το πολύ 5 κοινοτικών και ξένων στην ενδεκάδα.
Εφόσον συμβεί κάτι τέτοιο, θα δοθεί χρονικό περιθώριο τουλάχιστον τεσσάρων χρόνων για να μπορέσουν οι ομάδες να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα και να αλλάξουν το ρόστερ τους. Διότι ακόμα και μεγάλες ομάδες του παγκοσμίου ποδοσφαίρου… θα αντιμετωπίσουν αρκετά προβλήματα.
(To άρθρο είναι αναρτημένο στο περιοδικό muteline.gr στις σελίδες 66-67)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου