Παρασκευή 22 Μαΐου 2015

Ο Maestro της μεγαλύτερης ποδοσφαιρικής ορχήστρας

«Είμαι παιδί της Μπάρσα, έπαιξα πολύ καλά και έκανα αυτό ακριβώς που έμαθα». Αυτά ήταν μερικά από τα τελευταία λόγια του Τσάβι στη χθεσινή συνέντευξη τύπου που παραχώρησε ο «Μαέστρος» της Μπάρσα, ανακοινώνοντας την αποχώρηση του από την ομάδα μετά από 25 ολόκληρα χρόνια. Από την ομάδα που υπηρέτησε ως ένας πιστός στρατιώτης, από την ομάδα με την οποία έζησε μαγικές και ανεπανάληπτες στιγμές.

Ο Τσαβιέρ Ερνάντεθ ι Κρέους, όπως είναι το πλήρες όνομα του Τσάβι, αποτελεί έναν ποδοσφαιριστή που δύσκολα θα δούμε όμοιο του. Όσοι από μας τον ζήσαμε πρέπει να νιώθουμε τυχεροί με τον εαυτό μας που τον απολαύσαμε σε όλη την διάρκεια της καριέρας του. Αυτός ο μοναδικός «εγκεφαλικός» παίκτης, με επιρροές από τον αγωνιστικό τρόπο του Πεπ Γουαρδιόλα και από τις προπονητικές οδηγίες του Γιόχαν Κρόιφ, θα λείψει πολύ από τα γήπεδα (τουλάχιστον τα ευρωπαϊκά).


Το στυλ παιχνιδιού του τον χαρακτηρίζει ως παίκτη “μια κατηγορία μόνος του”. Πολλές φορές όταν μπαίνουμε στην διαδικασία να συγκρίνουμε παίκτες της σημερινής εποχής με παίκτες προηγούμενων δεκαετιών, λέμε χαρακτηριστικά πως δύσκολα μπορείς να συγκρίνεις τις εποχές για να αναδείξεις τον καλύτερο. Με αποκορύφωμα φυσικά το δίλημμα Μαραντόνα-Μέσι. Όμως ο Τσάβι θεωρώ πως θα μπορούσε να “κολλήσει” σε οποιαδήποτε εποχή! Η πάσα και η μπαλιά πάρε-βάλε ήταν πάντα στα “must to do” των ποδοσφαιρικών τακτικών.

Επειδή ο Τσάβι δεν ήταν ποτέ από τους πιο γρήγορους παίκτες και αν σκεφτούμε πως όσο εξελίσσεται το ποδόσφαιρο, τόσο πιο γρήγορο γίνεται, ενδεχομένως το όνομα «Τσάβι» να μας ακουγόταν ακόμα πιο θρυλικό από ότι τώρα, άμα για παράδειγμα είχε αγωνιστεί στην εποχή του Μαραντόνα. Και ενδεχομένως να μην υπήρχε αυτή η αδικία προς το πρόσωπο του σε προσωπικό επίπεδο…


Ο κύριος Τσάβι θα μπορούσαμε να πούμε πως αποτελεί έναν από τους πλέον αδικημένους ποδοσφαιριστές όλων των εποχών. Ο λόγος; Ποτέ του δεν κατέκτησε την «Χρυσή Μπάλα». Σίγουρα δεν χρειάζεται αυτή η διάκριση για να μάθουμε τι είναι ο Τσάβι. Δυστυχώς όμως στο μέλλον οι μνήμες ξεθωριάζουν και μένουν μόνο οι γραμμένες διακρίσεις. Ένας τεράστιος παίκτης, που αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους παράγοντες της σύγχρονης επιτυχίας της Μπάρσα. Φυσικός αρχηγός, γέννημα θρέμμα Καταλανός και ένα σπάνιο είδος παίκτη. Εγκεφαλικός και πανέξυπνος, πραγματικός ηγέτης στον χώρο του κέντρου. Ένας μοναδικός χαφ με πάσα που θα ζήλευε και ο… Μέσι. Έχει όμως ένα μειονέκτημα. Είναι αντί-σταρ. Ο όρος “αντί-σταρ” όμως είναι άγνωστος για την εποχή μας και καθόλου ευπρόσδεκτος για την διαφήμιση. Το 2012 έφτασε πιο κοντά από ποτέ στην κατάκτηση της «Χρυσής Μπάλας», όμως νικητής αναδείχθηκε για μια ακόμα φορά ο Λιονέλ Μέσι. Φυσικά και ο Μέσι προερχόταν από εξαιρετική χρονιά, όμως έπαιξε ρόλο και το marketing μιας και η Μπάρσα ζούσε τις ημέρες της Qatar Foundation τότε.

Ο Τσάβι όχι μόνο έχει παίξει τον δικό του πολύτιμο ρόλο στις επιτυχίες της Μπάρσα, και της Εθνικής Ισπανίας βεβαίως, αλλά και στα επιτεύγματα του Μέσι σε προσωπικό επίπεδο. Τον έχει κάνει κυριολεκτικά… μάγκα. Όπως όμως λέει και ο Τσάβι, αυτό είναι που του αρέσει να κάνει. «Νομίζω ότι δεν έχω αλλάξει ιδιαίτερα από παλιά, σε αυτό που είμαι τώρα. Ήμουν ένας πασέρ από πολύ μικρή ηλικία. Μου άρεσε να πασάρω και να δίνω ασίστ στους υπόλοιπους παίκτες και στους φίλους μου όταν παίζαμε ποδόσφαιρο στους δρόμους, στην κεντρική πλατεία και στο σχολείο.

Νομίζω πως ήμουν πολύ κοντά σε αυτό που βλέπει ο κόσμος στο γήπεδο» είχε δηλώσει πέρυσι όταν ρωτήθηκε για το στυλ παιχνιδιού του. Και έτσι είναι, ένιωθε πως παίζει με την παρέα του. Για αυτό και χθες στη συνέντευξη τύπου είπε πως «Θα μου λείψουν ο Λέο, ο Αντρές, ο Μπούσι, ο Πέδρο, ο Τζόρντι, όλοι οι φίλοι μου.. Όμως έτσι είναι η ζωή».


Ο Τσάβι αποτέλεσε τον εγκέφαλο πάνω στον οποίο “έχτισε” ο Γουαρδιόλα το τίκι-τάκα (ένας όρος που βέβαια δεν του αρέσει). Για τον «Μαέστρο», ο Πεπ έχει δηλώσει πως “είναι ένας παίκτης που έχει το DNA της Μπαρσελόνα: κάποιος που έχει την γεύση του ωραίου ποδοσφαίρου, κάποιος που είναι ταπεινός και κάποιος που είναι πιστός στην ομάδα. Από την πρώτη στιγμή που τον είδα να παίζει, ήξερα πως θα γινόταν το μυαλό της Μπαρσελόνα για τα επόμενα χρόνια που θα ακολουθούσαν”. Και πόσο όμορφα δένουν όλα στο γήπεδο… Όταν ο Τσάβι κλήθηκε να μιλήσει για το τίκι-τάκα, η απάντηση του ήταν πως το μοντέλο παιχνιδιού τους ήταν εμπνευσμένο από τον Γιόχαν Κρόιφ. Ήταν ένα μοντέλο του Άγιαξ. Και εγένετο η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική ορχήστρα, με τον Τσάβι να αναλαμβάνει τον ρόλο του Maestro.

Όσα και να γράψω, ότι και να περιγράψω για τον Τσάβι Ερνάντεθ δεν πρόκειται να κατανοήσει κανείς τι είναι αυτός ο παίκτης, αν δεν τον παρακολουθήσει. Ο μαγικός κύκλος της Μπάρσα συνεχίζει να κλείνει. Μετά την αποχώρηση του Πουγιόλ και του Βαλντές, τώρα είναι ο Τσάβι. Κάποια στιγμή θα ακολουθήσει και ο Ινιέστα. Δυστυχώς τίποτα δεν κρατάει για πάντα. Είναι άμεση η ανάγκη η Μασία να βγάλει παίκτες που θα αποτελέσουν πρώτα βιολιά στο μέλλον. Αν και πλέον δυσκολεύει το μέλλον των νέων της Μπάρσα, μιας και η Μπαρσελόνα Β’ υποβιβάστηκε και μαθηματικά στη Segunda B, κάτι που σημαίνει πως οι περισσότεροι θα αποτελέσουν παρελθόν.

Η Μασία όμως είναι Μασία και η παραγωγή παικτών δεν σταματάει ποτέ. “Είχα την τύχη να μεγαλώσω με το ήθος της Μπαρσελόνα, η οποία μου δίδαξε την αξία του να είσαι μέρος μιας ομάδας. Σήμερα για σένα, αύριο για μένα. Αυτές οι αρετές είναι πολύτιμες και για την ζωή γενικότερα”, είναι τα λόγια του τεράστιου Τσάβι για την σχολή της Μασία…

Η συνέντευξη τύπου έκλεισε με υποσχέσεις. «Θέλω να ευχαριστήσω τον σύλλογο που με εμπιστεύθηκε όλα αυτά τα χρόνια. Πριν μερικές εβδομάδες, μου έκαναν πρόταση ανανέωσης μέχρι το 2018, όμως είχα πάρει ήδη την απόφαση να αποχωρήσω. Ο στόχος μου είναι να γίνω προπονητής και να επιστρέψω κάποια μέρα στη Μπάρσα. Θα δούμε αν θα είναι ως προπονητής, ή ως αθλητικός διευθυντής. Είναι ένα ενδιαφέρον και σημαντικό πλάνο αυτό του Κατάρ, όμως θέλω να επιστρέψω στη Μπαρσελόνα. Είναι το σπίτι μου».

Και θα είσαι πάντα ευπρόσδεκτος μεγάλε Maestro!

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου