Το Euro 2012 έφτασε στο τέλος
του. Η πρωταθλήτρια Ευρώπης του 2008 και παγκόσμια πρωταθλήτρια Ισπανία,
διατήρησε τον στέμμα της καθώς στέφθηκε και πρωταθλήτρια Ευρώπης για το 2012
και με επιβλητικό τρόπο μάλιστα, επικρατώντας στον τελικό της Ιταλίας, με το
εκκωφαντικό 4-0.
Σε μια διοργάνωση που
φαβορί οι περισσότεροι θεωρούσαν την Γερμανία, τα «Πάντσερ» αποκλείστηκαν στα
ημιτελικά λόγω του πάθους, του δυναμισμού, της αμυντικής λειτουργίας της
Ιταλίας και την εκτελεστική ικανότητα του Μάριο Μπαλοτέλι. Το φινάλε δεν ήταν
όμως το ιδανικό για την ομάδα του Πραντέλι…
Στα σπουδαία του
ευρωπαϊκού πρωταθλήματος, που διοργάνωσαν Πολωνία και Ουκρανία, είναι φυσικά η
παρουσία και η πορεία της Εθνικής Ελλάδος. Το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα
ουσιαστικά άφησε εκτός συνέχειας από τους ομίλους την ισχυρή Ρωσία και
αποκλείστηκε στα προημιτελικά με… ψηλά το κεφάλι από την Γερμανία του Λεβ.
Σε μια εποχή που
κυριαρχεί η «βασίλισσα διαφήμιση», το θέαμα και το άθλημα ποδόσφαιρο δεν
λείπουν και οι οπαδοί πρέπει να αισθάνονται τυχεροί. Κυρίως όμως οι μικρότεροι,
που έχουν ζήσει ήδη σπουδαίες στιγμές και θα συνεχίζουν να ζουν.
Αναφέρομαι κυρίως στην
γενιά της δεκαετίας των 90s. Βάση ηλικίας, οι ποδοσφαιρόφιλοι έχουν ζήσει την
συμμετοχή της Ελλάδας στο Μουντιάλ του 1994. Βάση κατανόησης και νοημοσύνης
όμως, το μεγάλο σπουδαίο γεγονός ήταν ο τελικός του Euro 2000 όπου η Γαλλία έστειλε το παιχνίδι στην
παράταση στην τελευταία φάση του παιχνιδιού και τελικά στέφθηκε πρωταθλήτρια
Ευρώπης.
Από την τελευταία μεγάλη
Βραζιλία του Μουντιάλ του 2002, το ελληνικό έπος της Πορτογαλίας το 2004, μέχρι
την Μπαρτσελόνα του Γκουαρδιόλα, την θρυλική Εθνική ομάδα της Ισπανίας, την
ανερχόμενη Γερμανία και την επιστροφή του Ιταλικού ποδοσφαίρου.
Ρονάλντο, Ριβάλντο και ο Ροναλντίνιο ανατέλλει!
Το τρένο που ονομαζόταν
Βραζιλία, χωρίς σταμάτημα κατέκτησε τον τίτλο της παγκόσμιας πρωταθλήτριας του
2002 απέναντι στην Γερμανία αήττητη και μάλιστα με 7 στις 7 νίκες! Πρόκειται
για την τελευταία μεγάλη βραζιλιάνικη φουρνιά που έχει παρακολουθήσει ο
φίλαθλος κόσμος. Αυτό φυσικά μέχρι την επόμενη γενιά. Φτάνει να δούμε τι θα
πετύχουν το 2014 ο Νεϊμάρ και η παρέα του…
Με παίκτες όπως ο Καφού,
ο Ρομπέρτο Κάρλος, ο Ριβάλντο, ο Ρονάλντο και ο ανερχόμενος τότε Ροναλντίνιο
ήταν λογικό αυτή η Βραζιλία να θεωρούνταν το ακλόνητο φαβορί της διοργάνωσης και
ταυτόχρονα μια να αποτελεί μια από της μεγαλύτερες ομάδες στον κόσμο και την
επόμενη μεγάλη Βραζιλία, μετά από εκείνη του Πελέ.
Το έπος της Πορτογαλίας
Η μεγαλύτερη στιγμή για
το ελληνικό ποδόσφαιρο, και όχι μόνο, καταγράφτηκε το 2004 από την Εθνική μας
ομάδα, καθώς στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης, επικρατώντας στον τελικό της
διοργανώτριας Πορτογαλίας.
Κόντρα σε κάθε πρόβλεψη
και προγνωστικό, η ομάδα του Όττο Ρεχάγκελ άφησε τους πάντες άφωνους δίνοντας
το δικαίωμα στους Έλληνες να ζήσουν στιγμές μοναδικής συγκίνησης!
Pep’s
Dream Team
Μπαρτσελόνα 2008-2012.
Ίσως η κορυφαία ομάδα σε συλλογικό επίπεδο. Δια χειρός Πέπ Γκουαρδιόλα,
κατέκτησε 14 τίτλους… 3 πρωταθλήματα
Ισπανίας, 2Κύπελλα σπανίας, 3 Σούπερ Καπ Ισπανίας, 2 Τσάμπιονς Λιγκ, 2 Σούπερ
Καπ Ευρώπης, 2 Παγκόσμια Κύπελλα Συλλόγων.
Ντάνι Άλβες, Πουγιόλ, Πικέ, Τσάβι, Ινιέστα, Ετό και Μέσι είναι τα ονόματα
μερικών από τους παίκτες της Μπάρτσα που έγραψαν χρυσή ιστορία όλα αυτά τα
χρόνια αφήνοντας άναυδη την παγκόσμια ποδοσφαιρική κοινότητα. Με συνεχές passing game και μοναδική
επιθετική νοοτροπία, εξέλιξε το συνηθισμένο καθημερινό ποδόσφαιρο σε ένα
σύγχρονο θεαματικό παίγνιο.
Ο θρύλος του Ντελ
Μπόσκε
Ότι και να πει κανείς για αυτή την ομάδα της Εθνικής Ισπανίας, τα λόγια
είναι περιττά. Μια ομάδα που τα προηγούμενα χρόνια είχε τον τίτλο του “loser” και όλοι την
αντιμετώπιζαν σαν σάκο του μποξ, ο Βιθέντε Ντελ Μπόσκε την μετέτρεψε σε μια
υπερομάδα με την νοοτροπία νικητή-πρωταθλητή.
Προσπαθώντας να εφαρμόσει τακτική αλά… Μπαρτσελόνα, με το παιχνίδι
«Τίκι-Τάκα» κατάφερε να κάνει το αδιανόητο και να κατακτήσει 3 συνεχόμενους
τίτλους… Euro 2008, Mundial 2010 και Euro 2012! Μπορεί κάποια
να έχουν κουραστεί με τον τρόπο παιχνιδιού της Ισπανίας, το σίγουρο είναι όμως
ότι έχει φέρει αποτελέσματα. Και έπεται συνέχεια!
Πολύ-εθνική Γερμανίας
Αν και έχει γίνει πολύς ντόρος για τους Πολωνούς (Κλόζε, Ποντόλσκι), τον
Βραζιλιάνο (Κακάου), τον Τυνίσιο (Κεντίρα), τον Τούρκο (Οζίλ), τον Βόσνιο
(Μαρίν), τον Ισπανό (Γκόμεζ) και τον Γκανέζο (Μπόατενγκ) που έχει αυτή η ομάδα…
Αξίζει να αναφερθούμε αρκετά στο ποδοσφαιρικό κομμάτι.
Ο Γιοακίμ Λεβ έχει πραγματοποιήσει εξαιρετική δουλειά τα τελευταία χρόνια.
Παρακολουθεί όλους τους Γερμανούς παίκτες και ανεξαρτήτως της ηλικίας, τους
καλεί στην εθνική τους ομάδα, όσοι το αξίζουν. Όπως είπε και ο Ματίας Ζάμερ,
αυτή η φουρνιά της Γερμανίας είναι ίσως η καλύτερη όλων τον εποχών! Πρόκειται
για μια ανερχόμενη σπουδαία ομάδα, τόσο σε ποιότητα αλλά τόσο και σε ποσότητα. Στα
αξιοσημείωτα, η «παραγωγή» τον εξαφανισμένων πλέον ποδοσφαιρικών «δεκαριών».
Του Μεσούτ Οζίλ.
Η επιστροφή του
Ιταλικού ποδοσφαίρου
Τελευταία μεγάλη στιγμή
για το ιταλικό ποδόσφαιρο ήταν η κατάκτηση του Μουντιάλ το 2006, στον τελικό με
την Γαλλία στον τελευταίο αγώνα του μεγάλου Ζινεντίν Ζιντάν. Από εκείνη την
στιγμή και μετά άρχισε η «παρακμή», μετά και το σκάνδαλο Calciopolis και τον
υποβιβασμό της Γιουβέντους στην Serie B (δεύτερη κατηγορία Ιταλίας).
Με εξαίρεση την κατάκτηση
του Τσάμπιονς Λιγκ το 2010 από την Ίντερ του Μουρίνιο, το ιταλικό ποδόσφαιρο
δεν ήταν πλέον στους «πρωταγωνιστές». Κάτι το οποίο όμως άλλαξε φέτος. Σε
συλλογικό επίπεδο, η «Μεγάλη Κυρία» 5 χρόνια μετά την επιστροφή της στα μεγάλα
σαλόνια, κατέκτησε το Ιταλικό πρωτάθλημα. Σε ατομικό επίπεδο, ο υπηρεσιακός
προπονητής Ρομπέρτο Ντι Ματέο στο πρώτο του άλμα στην προπονητική του καριέρα,
κατέκτησε το Τσάμπιονς Λιγκ με την Τσέλσι παρουσιάζοντας μας… την σύγχρονη
μορφή του «Κατενάτσιο»! Σε επίπεδο εθνικών ομάδων, ο Τσέζαρε Πραντέλι δημιούργησε
ένα σύνολο, φιλικό προς τους φιλάθλους (σε αντίθεση με τον Λίπι) και έφτασε
δίκαια στον τελικό με την Ισπανία, δίνοντας το δικαίωμα στους Ιταλούς να
διεκδικήσουν το δεύτερο ευρωπαϊκό τους πρωτάθλημα.
Οι εποχές αλλάζουν.
Μεγάλες στιγμές συνέβησαν στο παρελθόν, μεγάλες στιγμές συμβαίνουν στο παρών
και… ενδεχομένως μεγάλες στιγμές θα συμβούν και στο μέλλον. Η κάθε γενιά έχει
την τύχη της. Αλλά οι 20άριδες βρίσκονται σε ένα κομβικό σημείο. Στην
προ-διαφημίσεως εποχή και στην μετά-διαφημίσεως εποχή, έχοντας την δυνατότητα
της σύγκρισης. Όσο για το μέλλον… φτάνει να φανεί αν οι προσδοκίες του κόσμου
θα δικαιωθούν από τον Μέσι, τον Νεϊμάρ, τον Γκάνσο και όλους τους ανερχόμενους
σταρ που εμφανίζονται μέρα με την μέρα. Μέχρι τότε όμως… η Ισπανία δεν άφησε κανέναν
παραπονεμένο. Καλό καλοκαίρι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου