Ευχές για μια καλύτερη χρονιά, μέσω του blaugrana.gr

Αυτό ήταν φίλοι μου. Αποχαιρετάμε το 2014. Μια χρονιά που για πολλούς μπορεί να ήταν δυσάρεστη και για άλλους ευχάριστη. Από την στιγμή όμως που έχουμε αυτό το σημαντικό δικαίωμα της ζωής, πρέπει να σκεφτόμαστε πως η ζωή συνεχίζεται. Και για να συνεχίσει πρέπει να αισιοδοξούμε, να έχουμε πίστη και όσο μπορούμε να είμαστε θετικοί.

Μιας και είμαστε μέλη της Πανελλήνιας Λέσχης Φίλων Μπαρσελόνα και αφού αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε στην σελίδα του blaugrana.gr, δεν γίνεται να μην αναφερθούμε και στην Μπάρσα. Το 2014 είναι σίγουρα μια χρονιά που θέλουμε να αφήσουμε πίσω μας. Μια χρονιά που η ομάδα δεν κατάφερε να πετύχει τους στόχους της, ενώ υπήρξαν και στιγμής θλίψης. Θλίψης και στεναχώριας. Στιγμές που δεν είναι επιθυμητές στην οικογένεια της Μπαρσελόνα, αλλά σίγουρα δεν επηρεάζει την συνοχή. Αλλά κρατάει την ομάδα ενωμένη και την δυναμώνει να βρίσκεται στην κορυφή. Αυτό αντιπροσωπεύει το mes que un club.

Η Μπάρσα είδε την Ρεάλ Μαδρίτης να φτάνει στην κορυφή της Ευρώπης και την Ατλέτικο Μαδρίτης να κατακτά το πρωτάθλημα Ισπανίας μέσα στο Κάμπ Νου. Δεν είναι όμως πως θα αποκαλέσεις καταστροφική την χρονιά. Καμία ομάδα δεν γίνεται να κερδίζει συνέχεια. Όσο πολύ και αν το θέλουμε! Ο άγνωστος μέχρι πέρυσι Τάτα Μαρτίνο τροποποίησε τον τρόπο παιχνιδιού τόσο λίγο, που άφησε πίσω του μια σημαντική κληρονομιά όσον αφορά το στυλ παιχνιδιού της ομάδας. Πολλοί δεν το έχουν προσέξει. Τα σουτ έξω από την περιοχή. Τόσο χρόνια οι παίκτες έμπαιναν με την μπάλα μέσα στο τέρμα. Μόνο ο Μαρτίνο “τόλμησε” να πει στους παίκτες να σουτάρουν. Και πολύ καλά έκανε φυσικά.

Την σεζόν που μας πέρασε οι οικογένεια των «Μπλαουγκράνα» είδε τον Κάρλες Πουγιόλ να κρεμάει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια. Αυτός ο τεράστιος παίκτης και εμβληματικός αρχηγός μετά από μια καριέρα-ζωή στην Μπάρσα αποσύρθηκε από την ενεργό δράση, μιας και τα πόδια του δεν άντεχαν άλλο, και η “διοίκηση” έκανε το ελάχιστο χρέος της να του δώσει πόστο και να τον κρατήσει στο σπίτι του.

Ένα ακόμα παιδί που αποχώρησε από την Μπάρσα και προέρχεται από τα «σπλάχνα» της είναι ο Βίκτορ Βαλντές. Ο Βαλντές, που πρόσφατα ανακηρύχθηκε ο καλύτερος τερματοφύλακας στην ιστορία του συλλόγου αλλά και του ισπανικού πρωταθλήματος, αποχώρησε με τον χειρότερο τρόπο, μιας και στα μέσα της σεζόν τραυματίστηκε σοβαρά και διακόπηκε απότομα και ξαφνικά η θητεία του. Την θέση του πήρε ο Πίντο, ο οποίος στο τέλος της σεζόν αποσύρθηκε για να αναλάβει προπονητής τερματοφυλάκων.

Η “διοίκηση” της ομάδας στην προσπάθεια της να κάνει το μεταγραφικό «μπαμ» (όπως και έγινε με τον Λουίς Σουάρες) αποφάσισε να πουλήσει δύο από τους καλύτερους παίκτες της ομάδας την περασμένη σεζόν (μιας και ο Μέσι πέρασε την χειρότερη του σεζόν, ας το παραδεχτούμε). Ο λόγος για τους Αλέξις Σάντσες και Σεσκ Φάμπρεγας. Με τον Χιλιανό να κάνει πολύ καλή σεζόν, η “διοίκηση” τον πούλησε στην Άρσεναλ, με ένα αρκετά καλό ποσό. Όσο για τον Φάμπρεγας που έγινε το πειραματόζωο των ποδοσφαιρικών συστημάτων και ενώ παρόλα αυτά αποτέλεσε έναν παίκτη-κλειδί, ουσιαστικά τον έδιωξαν.

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ήρθε και η τιμωρία για την απαγόρευση μεταγραφών μέχρι την χειμερινή περίοδο του 2016, λόγω του σκανδάλου με την απόκτηση ανήλικων μη κοινοτικών ποδοσφαιριστών. Ευτυχώς για την ομάδα που της επιτράπηκε να αποκτήσει παίκτες αυτό το καλοκαίρι, αλλιώς θα μιλάγαμε για μια πολύ δύσκολη εποχή για την Μπαρσελόνα.

Για να σταματήσεις μια και καλή το κακό, πρέπει να «κόψεις το κεφάλι του φιδιού». Η διοίκηση Ροσέλ-Μπαρτομέου θα έπρεπε να βρίσκεται στη μπούκα και να θα έπρεπε τα μέλη του συλλόγου να κηρύξουν πρόωρες εκλογές εδώ και τώρα. Έχουν χαθεί πολλά επικοινωνιακά παιχνίδια, με τελευταίο την απόφαση της δίκηςΛαπόρτα, σχετικά με την κατάχρηση χρήματος από τον πρώην πρόεδρο της ομάδας. Εκτός από αυτό, οΆντονι Θουμπιθαρέτα (ο οποίος σύμφωνα με πρόσφατο γκάλοπ είναι ανεπιθύμητος από τους οπαδούς), έχει προχωρήσει σε πολλά λάθη (βλέπε Ντούγκλας), με αποκορύφωμα την μεταγραφή του Φερμάλεν. Συν το προπονητικό πείραμα που λέγεται Λουίς Ενρίκε, το οποίο προσωπικά δεν με έχει πείσει καθόλου.

Το μεγαλύτερο όμως γεγονός είναι αυτό του θανάτου τουΤίτο Βιλανόβα. Ένας άνθρωπος από την οικογένεια της Μπάρσα βρίσκεται αυτή τη στιγμή στην «γειτονιά των αγγέλων». Διότι περί άγγελου πρόκειται μιας και κατάφερε να αντεπεξέλθει ως προπονητής της Μπαρσελόνα, ακόμα και όταν αντιμετώπισε τα προβλήματα υγείας του. Δεν είναι όμως πως μόνο ως προπονητής χάρισε στην ομάδα χρυσές στιγμές, αλλά και ως βοηθός του Πεπ Γουαρδιόλα, ήταν πάντα εκεί. Πάντα, όταν η ομάδα τον χρειαζόταν. Με την προσωπικότητα του και με τον ήρεμο χαρακτήρα του κέρδιζε τους πάντες. Δυστυχώς όμως ακόμα και ένας τέτοιος άγγελος δεν καταφέρνει εύκολα να κερδίσει τον καρκίνο, και μόλις στα 45 του χρόνια γέμισε θλίψη την Καταλονία και ολόκληρο τον κόσμο. Μπορεί να μην κέρδισε την μάχη με τον καρκίνο, αλλά κέρδισε αμέτρητες «μπλαουγκράνα» μάχες, για αυτό και θα μείνει στην καρδιά μας ως ένας θρύλος.

Αυτή ήταν μια μικρή ανασκόπηση του 2014 για την Μπαρσελόνα μας. Το ποδόσφαιρο είναι ένα πάθος, ένας τρόπος ψυχαγωγίας, για πολλούς ένας τρόπος ζωής, αλλά με ένα μέτρο δεν είναι κακό. Αλλά τίποτα δεν ξεπερνά την ανθρώπινη ζωή. Μακάρι το 2015 να μην κρύβει τέτοιες δυσάρεστες εκπλήξεις, όχι μόνο για την Μπαρσελόνα, αλλά για όλο τον κόσμο, ποδοσφαιρικό και μη. Και όχι μόνο λόγω υγείας, αλλά ούτε και βίας (όπως συνέβη με τον οπαδό της Λα Κορούνια πρόσφατα). Υγεία να υπάρχει πάνω από όλα και όλα τα καλά θα έρθουν. Μέσα από δουλειά, υπομονή και επιμονή. Και οι επιτυχίες και οι τίτλοι θα επιστρέψουν. Προσωπικά θέλω να ευχαριστήσω τον Γιάννη Κελλή που με «έβαλε» στην ελληνική «μπλαουγκράνα» παρέα. Καλή χρονιά να έχουμε, με ένα μόνιμο χαμόγελο στο πρόσωπο μας. Χρόνια πολλά!